NTN Snow & More 2017/2018 nr 1

45 długości toru jazdy do prędkości, jaką ten tor pozwala osiągnąć, jest kluczem do sukcesu. Zadanie bywa utrudnione, gdyż linia musi być optymalna do usta- wienia, ukształtowania terenu, a przede wszystkim do możliwości technicznych. Czołowi zawodnicy wybierają zwykle naj- bardziej optymalną linię, korzystając nie- kiedy z ekstremalnych rozwiązań. Świet- nym przykładem jest Mikaela Shiffrin, która w najtrudniejszych skrętach obiera linię znacznie krótszą od konkurencji, nawet kosztem utraty prędkości przez hamowanie. Na przykładzie przejazdu podczas zawodów PŚ na Kronplatzu łatwo zauważyć, że na ciasno ustawio- nych bramkach obrała wyjątkowo krót- ką linię. Kończąc skręt przy widocznej na zdjęciu niebieskiej bramce, ustawiła swoje narty niemal bezpośrednio na wprost w kierunku kolejnej. Takie uło- żenie nart sprawia, że jadąc w kierunku bliższym linii spadku stoku, szybciej się rozpędza, a także znacznie skraca swój tor jazdy. Z drugiej strony, przed rozpo- częciem skrętu (ósma klatka) wybór ta- kiej linii stawia Mikaelę w bardzo trudnej sytuacji, ponieważmiejsca na wykonanie kolejnego skrętu jest bardzo mało, a uzy- skana prędkość zapewne wyrzuciłaby ją poza optymalny tor. Na dziewiątej klatce Shiffrin stawia swoje narty niemal w po- przek kierunku jazdy, przez co redukuje prędkość przez ześlizg, by ponownie ustawić swoje narty do pokonania kolej- nego skrętuwcharakterystyczny dla niej, agresywny sposób. Jak widać na załą- czonym obrazku, w niektórych skrętach lepiej jest maksymalnie skrócić tor jazdy nawet kosztem sytuacyjnego hamowa- nia, przez wprowadzenie nart w ześlizg. Należy jednak pamiętać o dwóch kwe- stiach. Mikaela dzięki swojej technice, dynamice i odpowiedniemu timingowi jest w stanie w krótkim czasie rozpocząć agresywnie ciasny skręt i bardzo szybko go wykończyć. Po drugie – o sytuacyj- nym ześlizgu decyduje instynktownie, nie zastanawiając się nad tym. Jej dwa skręty można analizować godzinami, ona natomiast ma na ich pokonanie nie- wiele ponad 2 sekundy. Tysiące skrętów wykonanych podczas treningów pozwa- lają jej robić to nieświadomie. Patrząc na to, co ta fenomenalna zawodniczka potrafi zrobić na nartach o promieniu 30 m, możemy być niemal pewni, że sytuacyjny ześlizg będziemy obserwować na trudniejszych odcin- kach zarówno wśród zawodniczek, jak i zawodników startujących w Pucharze Świata w 2018 roku.  Przed nami pierwszy sezon, w któ- rym obowiązywać będą nowe normy FIS w męskich nartach gigantowych, zgodnie z którymi zredukowany zosta- nie minimalny promień taliowania z „ra- dykalnych” 35 m do 30 m. Czy nowe limity, pozwalające na stosowanie bar- dziej skrętnych nart, sprawią, że prze- staniemy oglądać czołowych narciarzy sytuacyjnie wprowadzających swoje narty w ześlizg? Aby się o tym przeko- nać, warto prześledzić rywalizację pań, które dotychczas ścigały się właśnie na nartach o promieniu 30 m. OPTYMALNA LINIA W dużym uproszczeniu zawody nar- ciarskie wygra ten narciarz, który prze- jedzie slalom możliwie najkrótszą linią, utrzymując przy tym możliwie najwięk- szą prędkość. Odpowiednia proporcja TECHNIKĘ MIKAELI SHIFFRIN ANALIZUJE JACEK MIESZCZAK – WŁAŚCICIEL SKI RACE CENTER W PRUSZKOWIE. WARTO WYBRAĆ SIĘ DO NIEGO NA ZAKUPY SPRZĘTU I PO CENNE PORADY.