Szwajcaria powitała nas piękną, słoneczną pogodą, ale również zaskoczyła niemiłymi niespodziankami. Do Saas Fee przyjechałem po raz pierwszy, więc jakby nie było, zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Parking przed wioską, na którym wszyscy bywalcy tego miejsca, są zobowiązani zostawić swoje pojazdy spalinowe oraz transport meleksami do miejsca zamieszkania, to jedna z wielu nowości, która tam zastałem. Kurort usytuowany w malowniczej dolinie. Otaczają go z każdej strony świata piękne góry sięgające ponad 3500 m n.p.m… To kolejne plusy tej niewielkiej wioski. Zabudowa to tylko i wyłącznie wysokiej klasy hotele, gdzie każdy klient może liczyć na najwyższej jakości ugoszczenie. Wiadomo jednak, ze wiąże się to z dosyć dużymi kosztami pobytu.

Teraz zacznę wymieniać te mniej przyjemne kwestie. Pierwszego dnia silny wiatr uniemożliwił nam wyjście na stok. Cały czas moglem tylko cieszyć się zwiedzaniem. Szwendałem się u stop pięknie ciągnących się pasm górskich, a o ich wierzchołkach mogłem tylko pomarzyć.
Kolejny dzień to już „SZALEŃSTWO” na stokach Saas Fee, gdzie czekał na nas przygotowany tor skicrossowy. Wraz z ekipą z Kanady, USA i Rosji zdołaliśmy poznać jego tajniki tylko dwa razy. Ciągle problemy z wyciągami, które zatrzymywały się z niewiadomych przyczyn, zapobiegły przeprowadzeniu porządnego treningu. Na dodatek w ostatnim przejeździe jednemu z reprezentantów Polski, a dokładnie Michałowi Lipczyńskiemu, odnowiła się kontuzja z przed roku. Najprawdopodobniej wykluczy go z rywalizacji w bieżącym sezonie.

Również tego samego dnia, by jeszcze bardziej pokrzyżować nam plany, usłyszeliśmy komunikat o nadchodzącym silnym wietrze i co za tym idzie, konieczności opuszczenia lodowca w tempie natychmiastowym. Z kolei trzeciego dnia spotkaliśmy się z kompletnie nową sytuacją. Dla odmiany silny wiatr uniemożliwił nam wyjazd na narty :P. Podjęliśmy decyzję przejazdu na Stubai, gdzie dobiegały końca prace nad nowym torem crossowym. Zastaliśmy tam reprezentacje Niemiec oraz Austrii. Możliwość podpatrywania jednych z lepszych crossowców na świecie zawsze wnosi coś pozytywnego do naszej jazdy. Tor na Stubaiu trochę dziurawy, momentami dosyć szybki, a dla przekory również fragmentami strasznie wolny sprawiał, że niejeden z jeżdżących po nim zawodników miał kłopoty. Problemy z prędkością najazdową na skocznie kończyły się „przybiciem stołu” (czyli miejscem lądowania zanim zacznie się spadek). Nawiany śnieg, który ograniczał widoczność oraz silny wiatr, to wszystkie czynniki, z którymi trzeba się było uporać.

Wyjazd można zaliczyć do mniej udanych ze względów meteorologicznych i kontuzji naszego kolegi. Miejmy nadzieję, że teraz będzie już tylko lepiej. Kolejne zgrupowanie odbędziemy również na Stubaiu, gdzie 10 listopada weźmiemy udział w zawodach Friendly Race, organizowanymi między innymi przez sam lodowiec. Podobno impreza ma być głośno rozreklamowana i przeprowadzona w pełni profesjonalnie. Gratka dla kibiców: każdy będzie mógł oglądać widowisko z tras znajdujących się tuz obok toru.

Pzdr :D
Matson